STAT4U
wiersze
* * *
najwyższy czas
znajdziesz
na czubku palca wskazującego
zrzucisz z niego słowa
nie spadną na ziemię
najniższy czas
znajdziesz
między
jedną wargą a drugą
zanim je połączysz
już nie istniejesz
* * *
stanąłem
na skrzyżowaniu
deszczu z gniewem
samotność
to drzwi
które otwierają się
tylko
w jedną stronę
* * *
w górę kartki
nawet wbrew
wśród trzcin
jak włosy i przecinki
odnajduję się
długopisem
i atramentem chwil
piszę o sobie tren
stojąc po kolana
w sobie
* * *
błąkał się
po świątyni
ołtarze
w niej większe
niż bóstwa
chciał podziękować
za trzezwe myślenie
i modrzewie przed domem
nie znalazł bogów
po sezonie
* * *
na Piazza Maggiore
śmiech wznieca sny
uciekam
potykając się
o schody San Petronio
i boli mnie każdy z nich
uciekam
i boli mnie sens
* * *
stałem
na wielkiej górze
uniosły mnie zwątpienia
i nie zauważyłem tam
ani dziesięciu przykazań
ani miliardów pytań
spuściłem żaluzje
a świat nadal istniał
* * *
co rano
zawiązywano im oczy
i rozstrzeliwano
czcionką drukarską
co wieczór
zabierano im północ
i kazano żyć
nie zrobią mi nic
bo wstaję wcześniej
niż oni
* * *
wiatr z pól
przyniósł dwa kolory
myśli
średniowieczny i antyczny
marzę wiec z łacińskim akcentem
i kanonicznie dostrzegam
że niebem myśli (i liści) jest ziemia
a wolność pierdoli siłę ciążenia
szkoda
ze umarł Rabelais i rzeczywistość
* * *
mijam
listopad
nie pachnie życiem
i bardziej duszę męczy
niż ciało
lecz
las widzę
i głębiej
* * *
prawda
co rano łyka
tabletki od bólu głowy
potem bierze
słońce w dłonie
i ciska nim w nasze twarze
kilka razy zrobiła to
zbyt mocno
i podbiła mi oczy
prawda
co noc włamuje się
do naszych snów
i zawsze ją płoszę
bo zbyt głośno chrapię
prawda jest praworęczna
lecz trzyma długopis w lewej dłoni
będę szukał
będę Cię szukał
poza tobą, sobą ,nadzieją
biurokracją i zasięgiem broni
między piórem a kartką
przecinkiem a że
będę Cię szukał
w jaskiniach, portach, niebach
w żywności i euforii
w czasach przed Chrystusem
i przed wynalezieniem miłości bliźniego
będę Cię szukał
nawet jak Ciebie nie ma
nawet jak nie ma mnie
ostatnia wieczerza w KFC
rozpycham się myślami po lokalu
sączy się mlaskanie i muzyka fado
dostrzegam w kącie Jezusa
w kurtce scotch&soda
wokół dwunastu osiłków
jak rybacka brygada
zamawiają cały kurnik
galilejskiego drobiu
i wiadro wody
zamienionej w tokaj
z wrzawą dyskutują o
podatku vat
przepisach bhp i
dotacjach z unii
ściszają głosy
prawiąc o miłosierdziu
jałmużnie i pysze
wychodzą nie płacąc
patrzę zdumiony
jak Leonardo da Vinci
paranokturn
rozumiesz
ten wieczór
ujadają psy
gubisz ciężkie słowa
zwracam ci je
szeptem
z poprawioną interpunkcją
mówisz coś o miłości
nie widzę
ciemno jest
brzeg
ugięło sie powietrze
i było zbyt daleko
do duszy
do miasta
bliżej było
na drugi brzeg
po dnie
może głębiej
wołał ktoś
lub nucił piosenkę
śpiewały godziny
którym udało się
uciec ode mnie
czas-ownik
do klepsydry zamiast piasku
wsypałem garść gliny
pod stołem załatwiam w kurii
kilkadziesiąt lat życia
cofam notorycznie zegary
wykradam z nich kuranty i kukułki
otrząsam się ze zmarszczek
i siwych włosów
zdmuchuję kurz z kochanek i książek
fałszuję właśnie datę urodzenia
w paszporcie
oszukuję czas
to mój zawód i powołanie
dłonie
wszystko ma dłonie
cisza zaciska je w pięść
waląc w każde drzwi z krzykiem
otwórzcie
miłość kładzie je
na podbrzuszu
nieważne szorstkie czy niedomyte
wiara składa je ze sobą
w kopertę z napisem
proszę daj przebacz
głupota salutuje nienawiści
ściskającej ból i kamień
zrywam nimi nekrologi przyjaciół
śmierć nie brudzi sobie dłoni
grudzień
częściej otwieram szuflady
rozsypuje cukier na stole białym
wzrok męczę z powodu
Baumana i Fromma
przytulam mocno zostawiając odciski
kocham nieopieszale
bije rekordy
patrząc jej w oczy
mniej idę
w grudniu
hiszpania
upię się z nią
hiszpanią
wzniecimy tam
wielki kurz
w cieniu austerii
powiem jej kilka słów
gorętszych od powietrza
znajdą się wtedy
nasze usta
i obojetnym będzię
czy pójdziemy
na północ czy południe
książki
książki rosły
we mnie jak drzewa
wypuszczały liściomyśli
szumiąc w konarach
krzyżówek i egzaminów
w dziuplach chowały
cytaty i definicje
na korze kreśląc
serca przebite strzałą
tak oto
stałem się pomnikiem przyrody
list do siebie
to nie jest proste
tym bardziej
że deszcz za oknem
płynie w drugą stronę
porywając listonosza
z listem
który napisałem do siebie
udzielałem w nim wskazówek
dotyczących
diety
norm etycznych
i sposobu ubierania
dołączyłem też spis lektur
raz przeczytanych
absolutnie nie polecam czytania
samego siebie
postanowiłem dotrzeć do siebie
drogą służbową
będę zobowiązany do odpowiedzi
w terminie 14 dni od doręczenia
oddychanie
biorę wdech
połykając pejzaże i zapachy
liczę do dwunastu
na ławkach i plakatach
przez kilkanaście sekund
jestem światem
w płucach mam autostrady i lotniska
robię wydech
wyrzucając z siebie
koniunkturę i grzechy ciężkie
liczę je na palcach sąsiadów
nie jestem światem
brak mi świateł i planet
jestem oddychaniem
Andrzej Ballo - poeta, prozaik, scenarzysta, autor sztuk teatralnych.
Wydał kilka zbiorów wierszy min. "Anonse i przepowiednie", "Wiersze algebraiczne", "Wiersze napisane", "Niebawem". Publikował w prasie artystycznej "Pogranicza", "Migotania przejaśnienia"." Variart" i innych.
© Copyright by Andrzej Ballo
AKTUALIZACJA